سازدهني كانتري
Hohner harmonicas - سازدهنی هونر
Suzuki harmonicas - سازدهنی سوزوکی
Hering harmonicas - سازدهنی هرینگ
Lee Oskar harmonicas - سازدهنی لی اسکار
روزی روزگاری در نشویل : زندگی و آثار چارلی مک کوی
چارلی مک کوی

چارلز "چارلی" ری مک کوی (Charles "Charlie" Ray McCoy) معروف به چارلی مک کوی (Charlie McCoy) از هنرمندان محبوب و پرآوازه موسیقی کانتری است که با مهارت خاصی که در نواختن سازدهنی دیاتونیک دارد ، به عنوان پایه گذار سبک جدیدی از نوازندگی سازدهنی در موسیقی کانتری شناخته شده است. نام وی نامی آشنا برای تمامی دوستداران موسیقی کانتری و هنرمندان شهرنشویل بوده و درتعدادی از برترین آثار موسیقی در کنار اساطیری چون الویس پریسلی، جانی کش، باب دیلان، روی اوربیسون ، سایمون و گارفانکل و تعدادی دیگر از هنرمندان مطرح موسیقی کانتری و راک نقش آفرینی کرده است.

سالهای اولیه

او در 28 مارس سال 1941 در شهر اوک هیل ایالت ویرجینیای غربی متولد شد. در دوران کودکی خانواده او به شهر میامی در ایالت فلوریدا نقل مکان می کنند. او در هشت سالگی نواختن سازدهنی را آغاز می کند و مهارتهای خود را چنان شکوفا می سازد تا به پیدا کردن جایگاهی در موسیقی حرفه ای برسد. در نوجوانی به نواختن سازدهنی و گیتار در یک گروه راک اند رول محلی می پردازد و چند سال بعد موفق می شود در محافل موسیقی راک و کانتری ایالت فلوریدا به عنوان همراهی کننده گروه های مختلف به ایفای نقش بپردازد.

برای رسیدن به هدف خود در 18 سالگی به شهر نشویل نقل مکان می کند. نشویل در آن زمان مرکز موسیقی کانتری و وسترن بود و خصوصا در دهه 1950 و 1960 به محل تولید تعدادی از برترین و خاطره برانگیز ترین آلبوم های موسیقی کانتری بدل شده بود . چارلی مک کوی حضور افرادی مانند چت اتکینز Chet Atkins را در مقام تهیه کننده که فقط تهیه کننده صرف نبودند و خود موسیقیدان هایی برجسته بودند ، یکی از مهمترین عوامل موفقیت استودیو های نشویل در آن زمان می داند . زمانی که در آنجا موفق به پیدا کردن شغلی در زمینه نوازندگی نمی شود، به فلوریدا بازگشته و به مطالعه تئوری موسیقی و گذراندن دوره های آموزش خوانندگی می پردازد و همزمان فعالیتش را در زمینه های آهنگ سازی و تنظیم کنندگی ادامه می دهد تا این که در سال 1961 موفق به ضیط اولین اثر خود در همکاری با روی اربیسون Roy Orbison خواننده معروف موسیقی کانتری می شود . روی اربیسون همان خواننده ای است که آهنگ Oh, Pretty Woman را خوانده بود و بیشتر علاقه مندان موسیقی پاپ و راک احتمالا به واسطه همین آهنگ با نام و صدای وی آشنا هستند . آهنگی که علاقه مندان سینما نیز آن را در فیلم Pretty Woman با شرکت ریچارد گیر و جولیا رابرتز شنیده اند .

موفقیت در مسیر حرفه ای

چارلی مک کوی در سال 1961 نخستین هنرنمایی خود در را در نوازندگی سازدهنی با آهنگ کندی من Candy Man در کنار روی ارییسون Roy Orbison آغاز می کند و این آهنگ را می توان نقطه آغازی بر یک مسیر حرفه ای طولانی ، موفق و پرثمر دانست .


چارلی مک کوی از این آهنگ با خاطره خوبی یاد می کند و می گوید : " دستمزدم برای این آهنگ 49 دلار بود . . . این آهنگ به یک آهنگ پرفروش (Hit) برای روی اربیسون تبدیل شد و برای من شروع پیشرفت بود . و تازه ، این که یک جوان 20 ساله بتواند با سه ساعت کار کردن مبلغ 49 دلار به دست بیاورد ، در آن زمان یک چیز رویایی بود".
بدین ترتیب بیش از چند ماه نگذشته بود که به یکی از نوازندگان مطرح استودیو های نشویل مبدل شد و همچنین اجراهای متعددی را به عنوان نوازنده درامز با گروه متعلق به Stonewall Jackson (یکی از معروف ترین ستارگان موسیقی کانتری در اوایل دهه 1960 ) تجربه نمود .

وی در اواسط دهه 1960 به عضو ثابت اجراهای الویس پریسلی در نشویل و لس آنجلس تبدیل می شود و در سال 1965 شروع به کار با دیلان می نماید. او در 3 آلبوم شاخصی که باب دیلان در شهر نشویل ضبط کرده به عنوان نوازنده سازهای مختلف (از گیتار و سازدهنی گرفته تا بیس و ترومپت!) حضور داشت : Blonde On Blonde (عنوان این آلبوم ، آنطور که دکتر ادیب وحدانی اشاره می کند ، برگرفته از یکی از آثار برتولت برشت است) ، Nashville Skyline و John Wesley Harding ( دو آلبوم اخیر از مهمترین آثار کانتری – راک در آن زمان بودند) . Al Kooper (نوازنده گیتار) در کتاب خود با نام Backstage Pass روایت جالبی از حضور موثر چارلی مک کوی در جریان کار با باب دیلان نقل می کند و می گوید : "در یکی از آهنگ ها ی آلبوم Blonde On Blonde (آهنگ اول این آلبوم به نام Rainy Day Women # 12 & 35 ) نیاز به اجرای بخشی با صدای ترومپت داشتیم که می توانستیم آن را به راحتی Overdub کنیم (یعنی بخش مربوط به ترومپت را بعدا جداگانه ضبط کنیم و در میکس نهایی به آهنگ اضافه کنیم). اما باب دیلان علاقه و اعتقادی به این کار نداشت و می خواست کل آهنگ یکجا ضبط شود . به همین خاطر چارلی مک کوی در حالی که با دست چپش نواختن بیس را بر عهده داشت ، با دست راستش همزمان و بدون هیچ اشتباهی ترومپت را می نواخت . . . و این طوربود که باب دیلان در میانه آهنگ وقتی متوجه قضیه شد آن را با شگفتی نیمه کاره گذاشت " . چارلی مک کوی علاوه بر نواختن سازدهنی در آهنگ Obviously Five Believers (از آلبوم Blonde On Blonde ) ، نوازندگی گیتار را در در دو آهنگ باب دیلان با نامهای دسولیشن رو Desolation Row (از آلبوم های وی 61 ریوزیتد Highway 61 Revisited ) و سد آید لیدی Sad Eyed Lady of the Lowlands (از آلبوم بلوند آن بلوند Blonde on Blonde ) بر عهده داشته و نوازنده گیتار بیس در تمام آهنگهای آلبوم جان وزلی هاردینگ John Wesley Harding اثر باب دیلان می باشد. علاوه بر دو ساز گیتار و گیتار بیس او کیبورد و درام نیز می نواخت و با چندین ساز بادی و برنجی هم آشنایی داشت.

در نتیجه چنین حضورهای موفقی ، چارلی مک کوی در میان هنرمندان راک و فلک دارای هواخواهان بیشتری می شود و همچنان با حضور در جامعه موسیقی نشویل در کنار هنرمندانی چون رینگو استار Ringo Starr ، ال کوپر Al Kooper، گوردون لایت فوت Gordon Lightfoot و جان استیوارت John Stewart به اجرا می پردازد. در این زمان حضور یافتن باب دیلان در شهر نشویل برای ضبط آلبوم هایش پای سایر هنرمندان را هم به این باز کرده بود و موجب رونق گرفتن بیشتر استودیو های نشویل شده بود .
چارلی مک کوی یکی از پرکارترین نوازندگان نشویل بود به گونه ای که در دوران اوج حرفه ایش در طول یک سال بیش از 400 بار برای همکاری با هنرمندان مختلف در استودیو حاضر شد . در مورد این دوره از فعالیت چارلی مک کوی (با بیانی طنزآمیز) گفته می شود که وی عملا به کف استودیو چسبیده بود و فقط زمانی استودیو را برای غذا خوردن ترک می کرد که صدای قاروقور شکمش به حدی بلند شده بود که امکان داشت توسط میکرفون های موجود در استودیو ضبط شود!
یکی از ابتکارات چارلی مک کوی در دوران حضور فعالش در استودیوهای نشویل ، به کار گرفتن شیوه ای جدید برای به نت نوشتن موسیقی برای سازهای مختلف با استفاده از سیستمی موصوف به Nashville Numbering System بود . این سیستم در واقع در اواخر دهه 1950 به وسیله فردی به نام Neal Matthews Jr. و برای نوشتن بخش های آوازی آهنگ ابداع شده بود اما چارلی مک کوی نخستین موسیقیدانی بود که این سیستم را برای استفاده از سازهای مختلف به کار گرفت و این روش به سرعت به استاندارد جدیدی در استودیوهای نشویل تبدیل شد .

چارلی مدتی به ضبط آثار انفرادی خود می پردازد و با کسب موفقیتهای متعدد در این کار به استودیوهای نشویل بازگشته و به عنوان یک هنرمند ثابت در آنها به نوازندگی ادامه می دهد. در اوایل دهه هفتاد به همراهی هنرمندانی چون پائول سایمون Paul Simon، جون بایز Joan Baez، کریس کریستوفرسون Kris Kristofferson، لئون راسل Leon Russell و استیو یانگ Steve Young می پردازد.
وی همچنین سابقه عضویت در گروه هایی مانند Area Code 615 و Barefoot Jerry را دارد که اعضای آن از بهترین نوازندگان استودیویی در نشویل دهه 1970 بودند . گیتاریست های اصلی این دو گروه دو نفر بودند : Wayne Moss (همان نوازنده ای که ریف گیتار را در آهنگ Pretty Woman برای Roy Orbison نواخته بود) و Mac Geyden (که با نواختن گیتار اسلاید و بهره گرفتن از افکت Wah-Wah در یکی از آهنگ های J.J. Cale به نام Crazy Mama به شهرت بیشتری رسیده بود) . یکی از معروف ترین آهنگ های گروه Area Code 615 آهنگ Stone Fox Chase بود که چارلی مک کوی در آن نواختن سازدهنی را بر عهده داشت و به عنوان آهنگ آرم برنامه تلویزیونی The Old Grey Whistle Test انتخاب شده بود .

در اواخر دهه 1960 چارلی مک کوی به عضویت گروه Area Code 615 در آمد و با این گروه توانست 2 آلبوم برای شرکت Polydor ضبط کند : آلبوم Area Code 615 در سال 1969 و آلبوم A Trip In The Country در سال 1970 . اعضای این گروه در سال 1970 پس از اجرای زنده شان در فستیوال موسیقی Fillmore East از هم جدا شدند و ترجیح دادند فعالیت حرفه ای خود را به صورت جداگانه دنبال کنند.

شروع فعالیت مستقل (Solo Career)

موفقیت هایی که چارلی مک کوی در طول دهه 1960 از راه همکاری با هنرمندان مختلف موسیقی کانتری و راک به دست آورده بود ، این زمینه را برایش فراهم کرد تا بتواند فعالیت حرفه ایش را به شکل مستقل شروع نماید . این دوره از فعالیت چارلی مک کوی در اواخر دهه 1960 با همکاری یک شرکت ضبط و پخش موسیقی به نام مانیومنت رکوردز Monument Records آغاز شد و در طول دهه 1970 ادامه پیدا کرد .
همکاری چارلی مک کوی با شرکت مانیومنت ازاواخر دهه 1960 شروع شد و اولین حاصل این همکاری آلبوم The World of Charlie McCoy بود که در سال 1968 به صورت یک صفحه LP منتشر شد . همکاری این دو با انتشار آلبوم The Real McCoy در سال 1969 ادامه پیدا کرد . این آلبوم در زمان انتشارش توفیق چندانی به دست نیاورد و به سرعت فراموش شد ! اما در سال 1971 بود که یکی از آهنگ های این آلبوم با نام Today I Started Loving You Again که از یک ایستگاه رادیویی در ایالت فلوریدا پخش می شد با استقال گسترده شنوندگان روبرو شد و توجه علاقه مندان موسیقی را بیش از پیش به آثار چارلی مک کوی جلب نمود . این آهنگ در واقع از ساخته های Merle Haggard (چهره افسانه ای موسیقی کانتری) بود که چارلی مک کوی آن را به صورت یک آهنگ بی کلام برای سازدهنی دیاتونیک تنظیم و اجرا کرده بود . این آهنگ سرانجام توانست در سال 1972 به جمع 20 آهنگ برتر جدول بیلبورد راه پیدا کند و در ادامه مسیر موفقت ها آلبوم مزبور توانست در سال 1973 جایزه گرمی (Grammy Award) را به عنوان بهترین آلبوم بی کلام سال برای چارلی مک کوی به ارمغان بیاورد . سومین آلبوم وی در سال 1972 با عنوان Charlie McCoy منتشر شد و اولین آلبوم موسیقی کانتری بود که در آن از سینتی سایزر Moog استفاده شده بود . چارلی مک کوی در طول دهه 1970 توانست 11 آلبوم دیگر با واسطه شرکت مانیومنت ضبط کند که فهرست کامل این آلبوم ها را می توانید در قسمت پایانی این مقاله مشاهده نمایید . فعالیت شرکت مانیومنت در سال 1982 متوقف شد و چارلی مک کوی مدتی را صرف کارهای دیگری به جز انتشار آلبوم نمود تا این که در سال 1986 آلبوم جدیدش را با عنوان One For The Road وبا همکاری شرکت CBR منتشر نمود و در طی سال های بعد سه آلبوم دیگر با شرکت آمریکایی Step One و همچنین آلبوم های دیگری با همکاری شرکت های اروپایی تهیه و به علاقه مندان خود عرضه نموده است .

در ضمن یک آلبوم هم در سبک Gospel (موسیقی مذهبی) توسط شرکت Step One ضبط و به علاقه مندان عرضه نموده است . چارلی مک کوی در مجموع دارای بیش از 35 آلبوم ضبط شده به صورت مستقل است که 14 آلبوم از این آثار بوسیله شرکت مانیومنت Monument Records منتشر شده است.
دربین آثارش سیزده اثر آوازی (Vocal) از او در جدول بیلبورد کانتری جای گرفته اند. کارهای تکنوازی او نیز در چندین جدول صاحب رتبه می باشند که از آن میان آهنگ Today I Started Loving You Again او در جدول بیلبورد کانتری دارای رتبه شانزدهم می باشد.
به بخشی از آهنگ Today I Started Loving You Again با نوازندگی چارلی مک کوی گوش کنید:


مک کوی در سال 1978 در کنار لوید گرین در فستیوال ومبلی انگلستان به اجرای موسیقی پرداخت و با این کار محبوبیت او از فراز اقیانوس اطلس نیز گذشت. او از اواخر دهه 1980 به طور مکرر در تورهای موسیقی اروپا و ژاپن شرکت داشته و آلبوم های متعددی با همکاری شرکت های ضبط و پخش موسیقی در کشورهای دانمارک ، فرانسه و آلمان عرضه نموده است .
چارلی مک کوی در اوائل دهه 90 بیشتر به کار استودیویی خود بازگشت و در کنار آن همکاری خود را نیز با هنرمندان مطرح دنبال نمود. در سال 1998 آلبوم Christmas را که به آهنگ های مذهبی متعلق به ایام کریسمس اختصاص داشت به علاقه مندانش عرضه نمود .
وی در طول نزدیک به نیم قرن فعالیت حرفه ای و بیش از 40 سال فعالیت به صورت انفرادی موفق به ضبط بیش از 35 عدد آلبوم موسیقی و کسب جوایز متعددی شده است که در بین آنها می توان به یک جایزه Grammy (برای آلبوم The Real McCoy ) ، دو جایزه Country Music Association و هشت جایزه Academy of Country Music اشاره کرد . همچنین وی برنده جوایزی از سه ناشرفعال در عرصه نشر موسیقی به نام های Billboard ، Cash Box و Record World بوده است . به غیر از جوایزی که ذکر شد ، چارلی مک کوی تقریبا هر سال یکی از نامزدهای عنوان بهترین نوازنده در جوایز مختلف موسیقی کانتری بوده است . فهرستی از جوایز و افتخارات چارلی مک کوی و همچنین فهرست کامل همکاری های وی را با موسیقی دانان مختلف می توانید در سایت وی مشاهده نمایید :


با این که چارلی مک کوی همواره یکی از پرکارترین هنرمندان موسیقی کانتری بوده است ، اما در دو دهه اخیر حضورش را در استودیو محدودتر کرده تا فرصت بیشتری برای اجراهای زنده در خارج از ایالات متحده و به خصوص در اروپا و ژاپن داشته باشد .
در چهارم فوریه سال 2009 چارلی مک کوی درطی مراسمی به همراه دو هنرمند دیگر با نامهای روی کلارک Roy Clark و باربارا مندرل Barbara Mandrell به تالار مشاهیر موسیقی کانتریCountry Music Hall of Fame را یافت. چارلی مک کوی در بخشی از سخنانش به مناسبت این بزرگداشت گفت : "کاری که همیشه دوست داشتم انجام دهم نواختن در کنار بزرگان حاضر در این تالار است . و حالا ، ملحق شدن به جمع این بزرگان افتخاری است که برای من از حد خیال و تصور هم بیشتر است " .

Hall of Fame 2009



فعالیت در تلویزیون و سینما

چارلی مک کوی در تعداد زیادی از برنامه های تلویزیونی مرتبط با موسیقی کانتری همکاری داشته است که شناخته شده ترین آنها شوی تلویزیونی هی هاو Hee Haw بود . برای 19 سال چارلی به عنوان کارگردان موسیقی این شوی تلویزیونی کمدی پر طرفدارمشغول به کار بود و در این برنامه به عنوان عضوی از گروه Million Dollar Band در کنار بزرگانی چون Chet Atkins و Roy Clarke بارها و بارها در طول دهه 1980 به اجرای موسیقی پرداخت . همچنین وی نزدیک به بیست سال در تهیه برنامه تلویزیونی دیگری به نام Colgate Country Showdown (که نام قبلی آن True Value Country Showdown بود) مشارکت داشت . از آثار چارلی مک کوی در تعدادی از فیلم های سینمایی هم استفاده شده است که برای نمونه می توان به فیلم های Without A Paddle و But I'm A Cheerleader اشاره کرد .

فعالیت آموزشی

چارلی مک کوی در طی دوران کاری پربارش از فعالیت های آموزشی هم غافل نبوده است . وی یک کتاب آموزشی برای علاقه مندان به یادگیری سازدهنی در سبک کانتری با عنوان Learn To Play All-American Harp تالیف نموده است که به همراه یک CD حاوی نمونه های صوتی عرضه شده است همچنین یک نوار ویدیویی آموزشی به نام Beginning Country Harp به همت وی منتشر شده است که در آن به مدت 70 دقیقه به آموزش مبانی نواختن سازدهنی ، آموزش تکنیک Bending ، نواختن سازدهنی در پوزیشن دوم ، لیک های رایج در موسیقی کانتری و بلوگرس و ... می پردازد . . از دیگر منابع آموزشی تهیه شده توسط چارلی مک کوی می توان به دو ویدیوی آموزشی با نام های Country Harp و Complete Coutry Harp Techinques اشاره کرد که هر دو توسط انتشارات شرکت Hohner منتشر شده است .

سبک نوازندگی

چارلی مک کوی بی تردید معروف ترین نوازنده سازدهنی در سبک کانتری است و علاقه مندان سازدهنی به اتفاق وی را پایه گذار سبک مدرن نوازندگی سازدهنی کانتری (Country Harmonica) می دانند . او با تکیه بر تجارب نوازندگان قبلی سازدهنی کانتری مانند Wayne Raney و با الهام گرفتن از نوازندگان سازدهنی بلوز مانند لیتل والتر موفق به ایجاد نوآوری هایی در این سبک شد که تا قبل از وی سابقه نداشت . بی هیچ شکی می توان تاریخ سازدهنی کانتری را به 2 دوره قبل و بعد از چارلی مک کوی تقسیم نمود .
با این که شباهت های آشکاری بین سبک ملایم و عمدتا آکوستیک سازدهنی کانتری با سبک زمخت تر و اغلب الکتریک سازدهنی شیکاگو بلوز وجود ندارد ، چارلی مک کوی همواره از لیتل والتر Little Walter نوازنده افسانه ای سبک بلوز به عنوان یکی از نوازندگان تاثیرگذار و الهام بخش خود نام برده است . وی در این باره می گوید : "بهترین نوازنده سازدهنی بلوز که من تابحال شنیده ام لیتل والتر است . او سلطان سازدهنی بلوز (Blues Harp) بود . فکر کنم از هیچ فرد دیگری به اندازه وی تقلید نکرده باشم . با این که بسیاری از ما برای نواختن سازدهنی بلوز تلاش می کردیم ، اما هیچ وقت کسی به خوبی لیتل والتر سازدهنی بلوز را نمی نواخت" .

این تاثیر پذیری در همان آلبوم اول چارلی مک کوی مشخص است : یکی از آهنگ های این آلبوم بازنوازی آهنگ Juke اثر Little Walter است . آهنگ Juke یکی از مهمترین آهنگ های Little Walter بود که اولین بار در سال 1952 ضبط شد و سبک جدیدی از نوازندگی سازدهنی را در سبک بلوز به عالم موسیقی معرفی کرد . اهمیت این آهنگ به حدی است که برخی معتقدند تاریخ سازدهنی بلوز را می توان به 2 دوره قبل و بعد از Juke تقسیم کرد . اما دامنه تاثیر این آهنگ محدود به سبک بلوز نمانده و نوازندگانی از سبک های دیگر مانند چارلی مک کوی را نیز شیفته خود کرده بود . چارلی مک کوی بعدها نیز در آلبوم Charlie My Boy (ضبط شده در سال 1975) آهنگ Juke را یک بار دیگرضبط کرد اما این بار از سازدهنی گام D برای نواختن آن استفاده کرد (این آهنگ در اصل با سازدهنی گام A اجرا می شود) . در همان سال چارلی مک کوی آلبوم دیگری در سبک بلوز با نام Harpin' The Blues عرضه کرد و آن را به نوازنده محبوبش لیتل والتر تقدیم نمود . آهنگ پنجم این آلبوم آهنگ بی کلامی بود با نام Tribute To Little Walter و مشخصا در جهت بزرگداشت لیتل والتر ساخته شده بود .
از جمله ویژگی هایی که چارلی مک کوی با الهام گرفتن از نوازندگان بلوز در اجرای آثارش استفاده می کند موارد زیر قابل ملاحظه است : به کار بردن چند سازدهنی برای اجرای یک آهنگ ، استفاده گسترده از پوزیشن دوم ، به کار گرفتن فواصل اکتاو با استفاده از روش Tongue Block ، بهره گرفتن از تکنیک Dip Bend و اجرای تکنیک Shake (که در همان اولین آهنگی که به همراه روی اربیسون و با نام Candy Man ضبط کرده بود شنیده می شود) .
اما از خصوصیات ممتاز و منحصر به فرد نوازندگی چارلی مک کوی می توان به صدای فوق العاده زیبا و گوش نواز و لحن بسیار نرم و شیرین ، سرعت خیره کننده توام با دقتی مثال زدنی ، درک مناسب از ملودی ، تکنیک تنفس فوق العاده و اجرای بی نقص تکنیک Bending (به خصوص در سرعت های بالا) اشاره کرد . چارلی مک کوی نخستین نوازنده ای بود که به نواختن سازدهنی با سرعت بسیار بالا روی آورد و این مساله به خصوص در سبک های کانتری و بلوگرس اهمیت فوق العاده ای دارد چرا که به نوازنده سازدهنی امکان می دهد تا از جملات و عبارت های نواخته شده توسط سازهای دیگر این سبک مانند بانجو و فیدل (که در برخی موارد و به ویژه در سبک بلوگرس با سرعت بالایی اجرا می شوند) ، تقلید کند و با آنها همراهی نماید . یک نمونه خوب برای درک بهتر ویژگی های نوازندگی چارلی مک کوی آهنگ Orange Blossom Special است که اولین بار در سال 1969 در آلبوم The Real McCoy منشر شد و بعدها نیز بارها و بارها در سایر آلبوم ها و در کنسرت های مختلف (و با سرعت های بالاتر!) اجرا شد .



این آهنگ در اصل برای ساز فیدل (یا همان ویولون ؛ آن طوری که توسط نوازندگان کانتری نامیده می شود) که از سازهای رایج در موسیقی کانتری است نوشته شده است . سازنده آن یکی از نوازندگان مطرح فیدل به نام Chubby Wise بود که در سال 1938 این قطعه را برای اجرا با فیدل نوشته بود . نام این آهنگ در واقع نام قطار سریع السیری بود که در آن زمان از نیو یورک به میامی می رفت و در طی مسیرش از کنار باغ های پرتقال فراوانی که آن زمان در ایالت فلوریدا وجود داشت عبور می کرد . چارلی مک کوی این آهنگ را برای سازدهنی تنظیم نمود و اجرای جذابش از این آهنگ بلافاصله به یکی از استانداردهای سازدهنی کانتری تبدیل شد . شاید در تاریخ سازدهنی سبک کانتری از هیچ آهنگی به اندازه Orange Blossom Special تقلید نشده باشد . این آهنگ را می توان نقطه عطفی در تاریخ این سبک قلمداد کرد و در واقع ارزشی که می توان برایش متصور شد معادل همان اهمیتی است که آهنگ Juke در سبک بلوز دارد . همانند سبک بلوز ، اکثر آهنگ های سبک کانتری در پوزیشن دوم (Second Position) یا اصطلاحا به صورت Cross Harp اجرا می شود . اما به جای گام بلوز از گام های ماژور دیاتونیک ، ماژور پنتاتونیک و یا مد میکسولیدین (Mixolydian Mode) استفاده می شود .

در پوزیشن دوم از نت 2Draw (به جای نت 1Blow در پوزیشن اول) به عنوان نت پایه استفاده می شود که 5 درجه (سه پرده و نیم) بالاتر (یا دو و نیم پرده پایین تر) از نت پایه گام اصلی سازدهنی است . اکثر آهنگ های چارلی مک کوی هم در همین پوزشن اجرا شده اند ؛ گر چه وی گاهی از پوزیشن های اول و دوازدهم نیز استفاده می کند .
چارلی مک کوی همانند اکثر نوازندگان سازدهنی در سبک کانتری ، سازدهنی را عمدتا به شیوه آکوستیک و به روش Pucker می نوازد . البته گاهی از روش Tongue Block نیز برای نواختن فواصل Octave استفاده می کند اما به ندرت از سایر تکنیک های مرتبط با روش Tongue Block مانند Tongue Slap و Pull استفاده می کند و تکنیک Bending را هم به روش Pucker اجرا می کند .
وی نت ها را عمدتا به روش تک نتی (Single Note) اجرا می کند و کمتر از نت های دوتایی (Double Notes) استفاده می کند و سازدهنی را اصطلاحا خیلی "تمیز" (Clean) می نوازد . سازدهنی را به شیوه ایی بسیار ملودیک می نوازد و در عین حال از اجرای آکوردهای مختلف نیز ابایی ندارد . مانند بسیاری از نوازندگان بزرگ مهارت کم نظیری در تکنیک Bending دارد و به همین خاطر در اجرای آهنگ ها و ملودی ها در اکتاو پایینی سازدهنی تسلط خاصی دارد . همانند نوازندگان بلوز از تکنیک Dip Bend یا Scoop زیاد استفاده می کند ولی در حین اجرای این تکنیک (به خصوص در نت 2Draw ) نت ها را به میزان کمتری نسبت به آنچه در سبک بلوز موسوم است Bend می کند و اصطلاحا Dip Bend های ملایم تری دارد .
در اجراهای وی کمتر ویبراتوهای حلقی (Throat Vibrato) می شنویم و ترجیح می دهد تا مانند بیشتر نوازندگان سازدهنی در سبک کانتری از تکنیک Hand Tremolo استفاده نماید (این تکنیک را گاهی به عنوان یک غلط مصطلح ، "ویبراتو" ی دست هم می نامند) که حالت لطیف تری دارد و با حال و هوای آهنگ های کانتری مناسبت بیشتری دارد . چارلی مک کوی با تحولی که در نوازندگی سازدهنی کانتری پدید آورد ، تاثیری انکار نشدنی بر نوازندگان بعدی این سبک مانند Mickey Raphael ، Terry McMillan ، P.T. Gazell ، Mike Stevens و دیگران داشته است و از این حیث می توان وی را از تاثیر گذار ترین نوازندگان تاریخ سازدهنی قلمداد نمود .

سازدهنی های مورد استفاده چارلی مک کوی

آنطور که در وب سایت چارلی مک کوی عنوان شده ، وی از سازدهنی های مارک Hohner و همچنین از گیتارهای مارک McPherson استفاده می کند . وی در اجرای آثارش بیشتر ازسازدهنی دیاتونیک و به خصوص از مدل های Marine Band و Old Standby استفاده کرده است . سازدهنی های دیاتونیکی که وی می نوازد در بیستر موارد سازدهنی های دیاتونیک استاندارد و در کوک ریشتر (Richter Tuning) هستند . برای مثال آهنگ معروف Orange Blossom Special با استفاده از دو سازدهنی دیاتونیک ریشتر در گام های F و Bb (هر دو در پوزیشن دوم) اجرا شده است .
اما چارلی مک کوی برای اجرای برخی آهنگ ها از سازدهنی های دیاتونیکی که مخصوص نواختن آهنگ های سبک کانتری ساخته شده اند وبه سازدهنی های "کوک کانتری" (Country Tuning) معروف هستند بهره می گیرد . در واقع چارلی مک کوی جزو نخستین نوازندگانی بود که از این نوع سازدهنی ها استفاده کرد و آن را به سازدهنی رایجی در سبک کانتری (و همچنین موسیقی ایرلندی) تبدیل کرد . تنها تفاوت کوک کانتری با سازدهنی دیاتونیک 10 سوراخه استاندارد به سوراخ شماره 5 مربوط می شود : در کوک کانتری نت 5Draw نیم پرده بالاتر کوک می شود . مثلا در یک سازدهنی 10 سوراخه استاندارد در گام C نت 5Draw نت F است اما در یک سازدهنی کوک کانتری این نت نیم پرده بالاتر کوک می شود و با نواختن آن نت F# ایجاد می شود . اهمیت نت 5Draw در این است که این نت در واقع درجه هفتم گام ماژور دیاتونیک را در پوزیشن دوم تشکیل می دهد . همانطور که گفته شد سازدهنی کانتری در اغلب موارد در پوزیشن دوم نواخته می شود و چنانچه نوازنده سازدهنی بخواهد در این پوزیشن از گام ماژور در اکتاو میانی سازدهنی استفاده نماید باید به این نت خاص دسترسی داشته باشد . در اکتاو پایینی سازدهنی دیاتونیک این نت را می توان با Bend کردن نت 2Draw به میزان نیم پرده به دست آورد و در اکتاو بالایی سازدهنی هم با همین تکنیک در سوراخ 9Blow قابل اجرا است . اما نواختن این نت در اکتاو میانی فقط با تکنیک Overblow ویا استفاده از سازدهنی های "کوک کانتری" امکان پذیر است . این نوع کوک مخصوص را "کوک هفتم ماژور" یا Major 7th Tuning هم می نامند .

چارلی مک کوی در برخی موارد از سازدهنی کروماتیک هم استفاده می کند ؛ مانند آهنگ Fingertips که آن را با سازدهنی کروماتیک در گام C (پوزشن اول) شروع می کند و در میانه آهنگ آن را با یک سازدهنی دیاتونیک در گام F (پوزیشن دوم) تعویض می کند و در نهایت این آهنگ را با سازدهنی کروماتیک C به پایان می برد . این آهنگ درواقع بازنوازی آهنگ Fingertips از استیوی واندر Stevie Wonder است که اولین بار آن را در سال 1963 و درحالی که تنها 12 سال داشت به صورت زنده اجرا کرده بود و از همان زمان نام وی را به عنوان یک پدیده جدید در نوازندگی سازدهنی در بین علاقه مندان مطرح کرده بود . (استیوی واندردر اجرای این آهنگ فقط از سازدهنی کروماتیک استفاده کرده بود) .
چارلی مک کوی از معدود نوازندگانی است که در کارهایشان از سازدهنی های زیر (High Harmonicas) استفاده کرده است . این سازدهنی ها صدای زیرتری نسبت به سازدهنی های دیاتونیک استاندارد دارند و در واقع صدای آنها یک اکتاو بالاتر از صدای یک سازدهنی دیاتونیک استاندارد می باشد . از آهنگ هایی که چارلی مک کوی در آنها از این نوع سازدهنی ها استفاده کرده است می توان به آهنگ You Got All Over Him اشاره کرد که در آن از سازدهنی زیر در گام های G# و G استفاده شده است . همچنین آهنگ Hangin' On که در آن می توان صدای سازدهنی زیر در گام A را شنید .
سازدهنی های زیر که چارلی مک کوی به کار می برد مدل Vest Pocket بودند که در گذشته ای نه چندان دور توسط شرکت Hohner تولید می شد . مدل Vest Pocket امروزه دیگر تولید نمی شود و آن را فقط در مجموعه های متعلق به علاقه مندان سازدهنی یا مکان های فروش اجناس دست دوم و یا موزه های اختصاصی سازدهنی می توان یافت .
به جز مدل های رایج سازدهنی که ذکر شد ، چارلی مک کوی گاهی از سازدهنی های دیاتونیک دریچه دار (Valved Diatonic) و همچنین مدل های Bass و Chord در اجرای آثارش بهره گرفته است که مشخصات جزئی تر در مورد این سازدهنی ها و آهنگ های نواخته شده با آنها را می توانید در فایل زیر مشاهده نمایید :


این فهرست توسط خود چارلی مک کوی تهیه شده و به صورت رایگان از وب سایت شخصی وی قابل دریافت است .

وب سایت شخصی چارلی مک کوی www.CharlieMcCoy.com

چارلی مک کوی وب سایت شخصی فعال و بسیار جالبی دارد که در آن علاوه بر شرح زندگی نامه اش ، دربرگیرنده اطلاعات مفیدی در مورد آثار مختلفش به عنوان نوازنده اصلی یا مهمان ، حضورش در برنامه های تلویزیونی مختلف ، برنامه اجراهای زنده اش در کشورهای مختلف ، فهرست جوایز و افتحارات و همچنین کتاب ها و ویدیو های آموزشی منتشر شده توسط وی می باشد . به عنوان مثال برای دیدن فهرست کاملی از آلبوم های چارلی مک کوی به همراه تصویر روی جلد آنها می توانید به این بخش از وب سایت شخصی وی مراجعه کنید :


در صفحه مذکور اگر بر روی تصویر هر یک از آلبوم ها کلیک کنید می توانید فهرست قطعات آن آلبوم و همچنین نوع سازدهنی های به کار رفته در هر آهنگ و گام آن را مشاهده نمایید . همچنین می توانید فهرست کامل این اهنگ ها و سازدهنی های مورد نیاز برای نواختن آنها را از نشانی زیر دانلود کنید :


از آخرین آلبوم های وی می توان به آلبوم Over The Rainbow ، آلبوم Charlie's Christmas Angels و نیز آلبوم A Celtic Bridge: From Nashville To Dublin اشاره کرد . برای شنیدن نمونه هایی از آخرین آلبوم چارلی مک کوی از این صفحه بازدید نمایید :

در این آلبوم چارلی مک کوی به گفته خودش به دنبال تجربه های جدیدی در زمینه سبک های دیگری غیر از موسیقی کانتری (و به ویژه در سبک Jazz ) بوده است .
از دیگر بخش های جالب این وب سایت بخشی است که به فهرست جوایز و افتخارات چارلی مک کوی اختصاص دارد . همچنین فهرست کامل همکاری های وی را با موسیقی دانان مختلف می توانید در سایت وی مشاهده نمایید :


همانطور که ملاحظه می کنید در این فهرست آهنگ های محبوب زیادی حضور دارند که در بین آنها می توان به آهنگ Jackson با اجرای Nancy Sinatra اشاره کرد. بر روی این آهنگ یک کلیپ ویدیویی هم ساخته شد که بعد از پخش در شبکه MTV در زمان خود با استقبال فراوانی روبرو شد . خود چارلی مک کوی آهنگ Baby از خواننده کمتر شناخته شده ای به نام Wilma Burgess را یکی از بهترین آهنگ هایی می داند که در آن به عنوان نوازنده سازدهنی حضور داشته است .

زندگی شخصی

چارلی مک کوی دارای دو فرزند با نام های چارلی جونیور و جینجر است و در حال حاضر به همراه همسر دومش در شهر نشویل اقامت دارد و علاوه بر اشتغال به امور مرتبط با موسیقی ، علاقه خاصی به تیم های هاکی و فوتبال شهر نشویل دارد و یکی از حامیان تیم بسکتبال دانشگاه Vanderbilt به شمار می رود .

دیسکوگرافی

در این بخش طی دو جدول به بررسی آلبومها و آثار فردی چارلی مک کوی با رتبه آنها در میان 200 اثر برتر بیلبورد و محبوبترین آهنگهای کانتری می پردازیم.







به عنوان حسن ختام این مطلب ، به بخشی از آهنگ Country Roads Take Me Home با اجرای زیبای چارلی مک کوی گوش دهید:



به بخشی از همین آهنگ با اجرای آوازی جان دنور John Denver گوش دهید:



در اینجا متن بخشی از همین آهنگ بعلاوه تب ملودی این آهنگ برای سازدهنی آورده شده است:

6 6 -6 6 -6 6 -6 7
Al-most heav-en, West Vir-gin-ia,
-8 -8 8 -8 -6 -6 -6 6 -6 7 7
Blue Ridge Moun-tains, Shen-an-do-ah Ri-v-er.
6 6 -6 6 -6 7 7 8 8
Life is old there, old-er than the trees,
-8 -8 -8 -8 8 -8
young-er than the moun-tains
-6 7 7 -8 7
grow-in' like a breeze
7 -8 8 8 -8 7 -8
Coun-try Roads, take me home
8 -8 7 8 9 -10
to the place I be-long:
-10 -10 9 8 8 -8 7 8
West Vir-gin-ia, moun-tain mom-ma,
8 -8 7 7 7 -8 7
Take Me Home, Coun-try Roads


منابع :



تهیه مطالب: دلتا فریک و صابر عبدلی